محل انتشار اشعار احمدیزدانی

وقتی نَبُــوَد حجاب در ذات حجاب هستند بفکر ظاهرو رنگ و لعاب مـــردانِ خـــراب و بیحیا بسیارند فرقی نبُوَد میـانِ انســـانِ خـــراب احمدیزدانی

حضرتِ پاک و شـریف ،ای گُلِ ما ،اسماعیل(ع) آبروی قلــــم و دســــــتِ شفــــا ، اسمــاعیل(ع) صخره در بندِ تو ،کوه حبس زِ تو ،اسماعیل(ع) تکیه کرد هـرکه به تو خاست زِنو ،اسماعیل(ع) مـــــردو زن جمـــلگی هستنــد کمـــربسته ی تو عـــاشقــــاننـــــد پنـــاهنـــــده وَ وابستــــه ی تو هــــرخـــرابی که به تو رو بِکُنــــد آباد اســـــت شُـــــده زندانیِ حـــق هـــــرکه زِ تو آزاد اســت قـــــرن هــــا آمــــدو مـــاندی تو و خاک قدمـت ریـزه خــــوارانِ تــو دیـدند عـــطا و کــــرمـــت خـــادمیــــن تـو ز ادوار کهــــــن تــا امــــــروز همگـــی معتقـــــدِ معجـــــزه هــــایِ تو هنــــوز زائراننــــد همـــــه کَفتـَــــرِ جَلــــــدِ حـــــرمـــت باز درهـــــایِ بهشــت اســـت به مُهـــرو قلمـت ماجــــرایِ سفـــــرِ رو به خـــــراســـــانِ بزرگ شده خـــونین ز ستمـــکاری مـــامونِ چو گُرگ قصــدشان ضـــربتِ بر پیکـــــرِ اســــلامِ بزرگ مـــــانده تا روزِ قیــامــــت ز شمــــا نـام بزرگ بــا بـــرادر و پــــدر کـــــــرده تحمّــــــل دوران پــدری پـاک تـر