محل انتشار اشعار احمدیزدانی

من کوتوال قلعۀ تاریخ و جاریم ، از کوتوالِ قلعۀ نسیان فراریم من کــــوتـوالِ قلعــــۀ تاریخ وجــــاریم از کـــوتــوال قلعـــــۀ نسیــــان فـراریم کــــاخی به کــارگــــاهِ خیــــالم نداشتـم چون چشمه ســـارم و با رود راهیــــم دستــــانِ پــاک و سفیـــــدم چـــو آینــه از هر تبـاهی و زشتی مــــن عـــــاریم مــــن با قلـــــم به جنـگِ جهالت شتافتم از بنـــدگیســـت که اینگـــــونه عالیـــم بس جاده ها  وَ بندرو معدن زِ من بماند در جــای جــــایِ وطــــن یادگــــاریــم فـــردا که رستخیـــز عــدالت به پا شَوَد گردن فـرازو منتقـــم از ظلـــم شاکیـــم