محل انتشار اشعار احمدیزدانی

 زمان جنگ بود و ما و جبهه شدند ایثارگر یک عدّه دیگر زمان صلح و وقت ساختن شد گروه دیگر آنجا گشته افسر به هر نوعی رقم میخورد اوضاع گروه ابن وقت از آن جلوتر جوانی بود و عمری بود و امّید جوانی طی شد و امّیدها سر گمانم بود از آغاز اینسان که ظالم بوده بر عادل ستمگر همیشه عدّه ای آماده بودند که کرده هرچه باید کرد خودسر .

 همچو یک پهلوان قلّابی که اسیر غرور و خودخواهیست مینشیند کنار یارانش آنچه ثبت میکند عجب عکسیست از تماشای آن نگردد سیر ، غافل است از سند که بدبختیست می خورد نان از عکس و آوازه عکس و آوازه ای که از پستیست تا که طشتش بیفتد از بامش شاتالاپّش به وسعت هستیست .

 دوزاری تو کج است و من راست عزیز فرق من و تو هم از همینجاست عزیز مانند دو قطب مثبت و منفی پیل وقتی زده ما جرقّه زیباست عزیز .

چون سیمیشکه قاطی آجیل شد این روزها مورچه هم با نت رقیب فیل شد این روزها خواب تغییرات عالم ظاهراً تعبیر شد هر کلنگی با خیانت بیل شد این روزها .  

 گوش کردم ز شعر تو شاعر خنده کردم نه گریه و زاری با توجّه به زیر و بالایش سخت باشد حسابی انگاری مثل تعقیب یک جت جنگی با دوچرخه و یا که یک گاری شعر گفتن کجای کاری تو نیست آسان چو مملکت داری حال بد از تو خوب شد شاعر متشکّر من از تو هر باری قلمت سبز و حسّ و حالت خوب باغچه ات را قشنگ میکاری گور بابای سختی ایّام ، از گرانی و رنج و بیکاری بروم تا که چرتکی بزنم نیست بهتر برای من کاری . #کوتوال_خندان