محل انتشار اشعار احمدیزدانی

این بار وقت حضور جنازه ها دنیا چه عارفانه به دنبال آن گریست مهتاب بود و پلنگ زمانه هم در غزه  کودکانه به دنبال آن گریست از بس به سینه ی عذرا سکوت بود وامق هم عاشقانه به دنبال آن گریست در سوگ کودکان و زنان ضجه می زنم باید که مومنانه به دنبال آن گریست فریاد از پس تابوت ها ؟ چرا ؟ باید که خون فشانه به دنبال آن گریست سهراب بود و غریبانه کشته شد رستم چه دشمنانه به دنبال آن گریست. (کوتوال)