محل انتشار اشعار احمدیزدانی

کشـــــور ریشــه دار مــــا ایران داد پـای نجــات خــــــود تــاوان اینهمه عــــزّت و شکـــــوه آیــا نیست زیبا چــو شاخه ی زیتون هست طـــوطی بخاک هندوستان طالبـش می دهـــــد به آن تاوان داده کشـــــور بهــــــــای آزادی کاخِ ظلــــم و ستم شده مـــدفون عـــدّه ای اهــــلِ راحت و تفریح اهــــلِ کیف ، استراحت و تفریح ملّــت اســـت اهلِ کار و استقلال نشـــود بر شهیــدِ خـــود مدیون آی دولـــت که حاکمــی اکنــــون ملّتی داده پای عهــــدش خـــون نشو تسلیــم خـــواهشِ دشمــــن هســــت در آستیـــنِ او افســون مطمئــــن باش نقشـــــه دارد او برد از سنـــــگِ پـایِ قزوین رو او که از دَر شد از وطـــن رانده پنجره مَـــدِّ منظـــــرش اکنــــون گــربه ی مــــرتضی علی دشمن ادّعـــــا دوستــی ولــی دشمــــن هــــدفش اینکه ضـــربه را بزند مبتلایِ به خـدعه هست و جنون قصــــدِ او خــــدمتِ به اســرائیل میشود چون نخود به هـــر آجیل اهلِ خنجر وَ پشت و نامـردیست دارد او حربه هایِ گـــــوناگــون کــرد تحریمهــــا به نامـــــــردی هـــ