محل انتشار اشعار احمدیزدانی

  زندگانی جمع اضداد و جدالی بیش نیست هر جدال و حسّ و حالش قیل و قالی بیش نیست لذّت عصر معاصر در قضاوت کردن است اوج این لذّت عذاب است و وبالی بیش نیست خواب سنگین رفتگان در جستجوی روز خوش نقش رؤیا در توهّم را ملالی بیش نیست چشم ها میسوزد از گرد و غبار از سفلگان سفلگان و سعیشان را انفعالی بیش نیست هر تکاپوی حیاتی آرزوی لذّت است راحتی بی سختی دوران خیالی بیش نیست در قضاوت بی تامّل هر محالی ممکن است پای چوبین ره سپردن را محالی بیش نیست دست آزادی به بال آرزوئی بسته است روزن کُنج قفس را چاره بالی بیش نیست راحتی در سختی و سختی برای راحتی است آدمی با عمر طولانی نهالی بیش نیست ضجّه در آتش زدن همسنگ اسپند و خوشی فرصت هر ضجّه در آتش مجالی بیش نیست زشت و زیبا از اساس خلقت این عالم است هرچه از آن گفته آید شرح حالی بیش نیست گر شود طولانی عمری همچنان خضر نبی در زمان رفتنش قدّ هلالی بیش نیست هر جوانی خاطراتی خوش برای پیری است پیری عمر بشر را جز کمالی بیش نیست تا به آرامش رسی سرپنجه ای با اضطرار نُه فلک با اضطرار آن سوالی بیش نیست .