محل انتشار اشعار احمدیزدانی

 ما در زمان رد شدن از پیچ تاریخیم خورشید میتابد ولی ما شب و تاریکیم تاوان آن را داده اند مردم به بدبختی ، پیچی نپیچید و بدور خویش پیچیدیم .

 یکروز میسازد کند روز دگر ویران پاسخ نخواهد هیچکس از کرده در ایران وقتی نظارت نیست وضع ما چنین باشد قانون نباشد میشود نوکر جناب خان .

 هرکس که میبینی در اینجا مدّعی باشد بذر نفاق و دشمنی را هرطرف پاشد هر حرکتش تنها برای نفع شخصی هست هرگز بفکر صرفه ی مردم نمی باشد .

 پیداست دست تفرقه از زور او زاریم خوابیده ایم و خواب میبینیم بیداریم درگیر لجبازی و در دستش گرفتاریم در زیر آواریم با خود کُرکُری داریم .

 خلقت انسان شود بنیان تاوانی دگر بوده تاوان خلق انسان بهر بنیانی دگر گشته فرزندان هرکس امتداد خلقتش این سخن افزوده انسان را به حیرانی دگر راز بسیاری برای کهکشان خلقت است هرکسی باشد زبانی بهر عصیانی دگر عدّه ای لاجرعه نوشیدند ودلخوش گشته چون بیمشان باشد نباشد وقت بارانی دگر هرکسی تاوان نیکی یا بدی از ریشه اش کرده ها گردد زمینه بهر طغیانی دگر گفته شد از کرده های دیگران دیگر چرا؟ بوده همخون های هم جانی ز جانانی دگر نکته های آفرینش خارج از فهم بشر روح پاکیزه نشانی از گلستانی دگر چون درخت دانش انسان دهد باروبرش میشود بستر برای خلق ارکانی دگر .

 به هر سو پرکشیدم دیده ام من فضا تاریک و اوضاعش خراب است قدم را میگذارم در خیابان ، سخن های خلایق آب و تاب است گروهی دشمن پوشیدگی ها برای عدّه ای زیبا حجاب است گروهی مهربان همچون برادر ، خشونت عدّه ای را حال ناب است کسی که شغل او طرح عیوب است برای پاچه خواری در رکاب است دوقطبی های کاذب خنده دارد از اوّل تا به پایانش عذاب است بنزد باند سارق های مزدور هرآنکس دزد شد عالیجناب است خلاصه خنده دارد کار دنیا ، برای خودکشی شعرم طناب است. #احمد_یزدانی