محل انتشار اشعار احمدیزدانی

بر باور یاسها ترانۀ باران چنین نبود درخاطرۀ زنبق ها روزهای تاریک نیزچنین نبود تگرگ ، ابرتیره ، باران تند گلبرگهای تو  چون آسودند این عداوت را  ؟                                       چون.....؟ آری    روزگاری درشقاوت داسها هم عطوفتی پنهان بود روزگاری.........

خورشیدِ جهان آرا               همراه سرور آمد در دشت و چمن از او         شادی وغرور آمد هرجا که گیاهی بود           شد زنده وغرق گل خندیده علف در کوه           از تابش و برقِ گل مردست  ننه سرما                  بیدار شده دنیا رفتست یخ و برف ها       صحرا همه شد زیبا   برپائی   این دنیا           هر چیز   سرهر   جا از مور به  زیر  پا           تاهفت جهان   دریا از  آدم  ربّانی                    تا   لات  خیابانی از آهووصیّادش             قمری و غزل خوانی ازبرگ   و  گل ودانه       خورشید به کاشانه ازماهی  در  دریا               تا شیر به ...