وصیّت حضرت مولاعلی (ع)درهنگام شهادت

خورشیدِ جهان آرا همراه سرور آمد

در دشت و چمن از او شادی وغرور آمد

هرجا که گیاهی بود شد زنده وغرق گل

خندیده علف در کوه از تابش و برقِ گل

مردست ننه سرما بیدار شده دنیا

رفتست یخ و برف ها صحرا همه شد زیبا

برپائی این دنیا هر چیز سرهر جا

از مور به زیر پا تاهفت جهان دریا

از آدم ربّانی تا لات خیابانی

از آهووصیّادش قمری و غزل خوانی

ازبرگ و گل ودانه خورشید به کاشانه

ازماهی در دریا تا شیر به جنگلها

ازنیّت در سینه تا عشق و یا کینه

ازمزرعه و لانه تاخواب زمستانه

ازروز و شب تا جفت تاهرچه که قرآن گفت

با نظم شده برپا نظم است درآن پیدا

نظم است درونمایه نظم است چنان آیه

ازکلبۀ درساحل تا زندگیِ کامل

از کشتی وطوفان ها درگیری انسانها

ازخواب و خور دنیا تاظلمت در شب ها

از جنگ به اندیشه تا شغل و هر پیشه

نظم است درآن پیدا بانظم شده برپا

مولاو امامِ ما وقتِ سفر از دنیا

ازنظم وصیّت کرد فرمود چه پر معنا

اوصیکم برنظم و اوصیکم بر تقوی

محل انتشار اشعار احمدیزدانی