انتظار

دیوانه شد دل عاشق زِ کار خویش

دوراست از تو وَ در انتظارِ خویش

چشمان براه حضورت سفید شـــــد

از فرطِ غم ،شده دل داغدار خویش

هر بار بر تو و کاخت نظر کنـــــم

آتش بگیرم از شررِژاله بارِخویش

بردی دلــــم زِ محبّت وَ نازِ خـــود

مُــردم زِ بی محبّتیِ گلعذارِ خویش

ای عشق ،گوشۀ چشمی نشان بده

 حیرانِ انتظارِ تو و اعتذارِ خویش

بستم زبان که عمــــل باشدو ثمــر

خیری ندیدم از ثمرات بهار خویش

شــــــاید که دیده ببینـــد ولی زِ بد

نشناسد از سرِ غفلت نگارِ خویش

بر منتظر نظری کن زِ روی مهـــر

دریا شود دلش وَ شود بیقرارِ خویش

(کوتوال)