kootevallgold.blogspot.com: قدر : از صــــدای سخـــن عشـــق ندیدم خـــوشتــر بعد۴۰ســال شنیــــدم سخنــــانی که مپــــرس گفتگــــو کـــــردم وگفتــــم سخنــــانی از دل پر کش... مثنوی ولایت بنام خداوند بخشنده و مهربان مثنوی ولایت در هفتۀ ولایت ابتـــدا عــــرضِ ادب بر رهبـــــــرم نائبِ برحـــــقِّ مهــــدی، ســــرورم شــــادباشــی بر تمـــــامِ شیعیـــــان هـــــم مــــــرامانِ عـــزیزِ مثلِ جان وَ سپس ،امّــا بگویم مــــن ســـخن از ولایت ،نعمـــــتِ بر مـــــردو زن شیعه هستم ،شادمـــان و سربلنــــد مهـــــرِ خالق بستـه پایم چون کمند پرچمِ مـا پرچـــــمِ آلِ عبــــــاســــت بوی گل آرام بخش و چون دواسـت مقصدِ ما راهِ اســــلام و خداســـــت بنـــــدگی مـــا را دوایِ دردهــاست ریشه دارد پرچــم مــــا شیعیـــــان چارده خورشیــــد ،در یک آسمـان چارده گل، باطـــراوت ،رنگ رنگ چارده رنـــگِ دلاویـــزو قشنــــگ چارده لبخنـــــدِ ، بر لبهــــای حق چارده گیســـــویِ ماننــــــدِ شَبــــق چارده چشمـــــانِ بینـــــــایِ نگــار چارده دلبنـــــــدِ دنیـــــــایِ نــــگار چارده خــــورشیـــــدِ بر
پاسخحذفعشق یعنی سکوت و بیداری
گریه ها ،خنده های اجباری
عشق یعنی بسوزی و باشی
وَ بگوئی که دوست میداری
احمدیزدانی
پاسخحذفبویِ باران، موجِ گندمـــــــزار ،حرفش را نزن
در کنارت تا سحر بیــــــدار ، حـــرفش را نزن
آتشِ لبهــــای زنبــــق ،بویِ یاس و باغــــــچه
اشک و لبخنـــدو سپس دیدار ، حرفش را نزن
بسترِ چــون آتش و پروانه و شمــــع و غـــزل
عالمی حرف وسخن ،گفتار ، حــــرفش را نزن
در تمــــــامِ عالــــم رویا ،ســــــه تارو نایِ من
پنجه در تارو غـــــــمِ اشعار ،حـــرفش را نزن
هِی صدا پشتِ صدا ،پشتِ صــــدا ،میـــخوانَدَم
میشوم از خوابِ خوش بیدار ، حرفش را نزن
احمدیزدانی(کوتوال)