محل انتشار اشعار احمدیزدانی

حضرتِ پاک و شریف ،ای گُلِ ما ،اسماعیل(ع)   آبروی قلم و دستِ شفا ، اسماعیل(ع) صخره در بندِ تو ،کوه خدمتِ تو ،اسماعیل(ع)  تکیه کرد هرکه به تو، خاست زِنو ،اسماعیل(ع) مردو زن جملگی هستند کمربسته ی تو  عاشقانند پناهنده وَ وابسته ی تو هرخرابی که به تو رو بِکُند آباد است  آنکه را مهر تو در جان و دل است  آزاد است قرن ها آمدو باقی تو وَ خاکِ قَدمت  ریزه خوارانِ تو دیدند عطا و کَرَمت خادمین تو از ادوار کهن تا امروز  همگی معتقدِ معجزه های تو، هنوز زائرانند همه کَفترِ جَلدِ حرمت،  باز درهایِ بهشت است به مُهرو قلمت هر گلِ نازو لطیفی که در این بستان است  تا به خاکِ تو نظر کرد شکوفا شدو هست گرچه از مرقدتان تا به خراسان دور است  لذّتِ  از نور برادر همه جا  مقدور است هرکه قصدش عتبات است و حریمِ محبوب  حَرَمِ توست سرآغازو سرانجام ،چه خوب نورِ درگاهِ شما بر دل و جانِ آنهاست  هر یکی پرچمی  از کاخِ بزرگیّ شماست هست از گنبدتان بارقه ی شعر وَزان  گل و گلدسته ی ایوانِ شما مهروَزان هرچه یاءس است به یک دیدنتان برباد است  از گلِِ مهرِ شما خاطره ها دریاد است گفته شد از پدران با پسران تا

چه گویا میدهد در خود نشان چون آینه دوران تمام زیرو بم ها را و قصد لایه پنهان فقط چشمِ دلی در این میان میخواهدو گوشی که هم اسرارِ آن را بشنود هم حکمتِ جانان اگر در کربلا دشمن رجز میخواند با پستی سزایش داده شد در اربعین با مشت بر دندان بلی ، رنجِ زیادی برده و سختی فراوان است بجایش باز شد معبر برای حمله بر شیطان هزارو سیصدو اندی گذشت و شعله بر پا هست جهانگیر است این عشق و یقین دارند مشتاقان جهان چون میشود تهدید راهِ چاره اخلاق است به راهپیمائیِ در اربعین منطق شده عریان. کوتوال

به کنج خلوت تنهائیم با خویش درگیرم درون سینه ام دربند دارم عشقِ عالمگیر به یک چشمم جهانی سوخته از فتنه ی شیطان تمام سرزمین ها چون کویر از وحشت تکفیر شیاطین جمع و شیطان بزرگش جنگ افروز است جهان افتاده در دامش و گشته بارها تحقیر نه امّیدی ،نه آوائی،چراغی نیست تاریک است دراین وحشت سرای تیره تر از قبرها ،دلگیر تنید انسان به دست خود به دور خویش از تاری که هرتارش به روح و فکر او افتاده چون زنجیر یهودی و نصارا در اطاق فکر این قومند تمام راهها در یک مسیرو راه حل ،تزویر به چشم دیگرم برخاست از خواب زمستان غول به دستان دعا و جانفشانی میکشد تصویر در اینجا ملّتی در پای قرآن استوارانند وَ در احقاقِ حقّ و راه او سرسخت و دامنگیر هزاران سال برجا بوده اهل بندگی هستند نبردی سخت با شیطان و با او رُخ به رُخ درگیر غمِ چشمانِ آنها انتظارو سینه ها عاشق چو آهن سخت و در اجرای امر رهبری پیگیر سحرخیزندو فریادی رسا دارند هر جمعه بیا ای آخرین تیر از کمان شیعه با تکبیر. #احمدیزدانی

ای عشق و شور و تولّد ، بهارها در چشمِ سردِ زمستان تو خارها فرش است زیر پای تو چشمانِ انتظار با طُرّه ی خیال ، شمیمِ  وقارها بر بستری حریر ، گلستانی از شکوه جان ها به مهرِ شما ، جان نثارها یا صاحب الزّمان ،به ظهورت شتاب کن چشمانِ منتظر به رهت مانده بارها کوتوال

به پشیزی نمی خرد مهدی (عج) شعرهائی که نام از او بردی مدّعی گفت و رفت و من ماندم گوشه ی انزوا  ، به دلسردی آمد آقا بخواب من آنشب گفت شاعر ، منم که میخواندی غم نخور ، گوشه گیریت بیجاست بذرِ گل را قشنگ افشاندی در گلستان تو گل است فقط یاس و لاله و عطرِ داودی نغمه ات را بزن ، ادامه بده راه تو راهِ هر خردمندی زیرِ چشم و نگاهِ ما هستی طعنه هایِ به تو شود عادی تو به راهت برو ، یقین کن که؛ جز خدا نیست هیچکس عددی او نخواهد ، چگونه کارگر است؟ نیّت بد وَ زخمِ نامردی؟ بودو نابوده از خداوند است منتظر باش تا رسد مددی مطلبی را تو با دوازده بیت بنویس و بکن از آن شادی میدهم من مرادو مطلبِ تو میرسد وعده ی خداوندی. احمد یزدانی @ahmadyazdany