محل انتشار اشعار احمدیزدانی

بر باور یاسها ترانۀ باران چنین نبود درخاطرۀ زنبق ها روزهای تاریک نیزچنین نبود تگرگ ، ابرتیره ، باران تند گلبرگهای تو  چون آسودند این عداوت را  ؟                                       چون.....؟ آری    روزگاری درشقاوت داسها هم عطوفتی پنهان بود روزگاری.........

خورشیدِ جهان آرا               همراه سرور آمد در دشت و چمن از او         شادی وغرور آمد هرجا که گیاهی بود           شد زنده وغرق گل خندیده علف در کوه           از تابش و برقِ گل مردست  ننه سرما                  بیدار شده دنیا رفتست یخ و برف ها       صحرا همه شد زیبا   برپائی   این دنیا           هر چیز   سرهر   جا از مور به  زیر  پا           تاهفت جهان   دریا از  آدم  ربّانی                    تا   لات  خیابانی از آهووصیّادش             قمری و غزل خوانی ازبرگ   و  گل ودانه       خورشید به کاشانه ازماهی  در  دریا               تا شیر به  جنگلها ازنیّت  در سینه             تا  عشق  و یا   کینه ازمزرعه  و لانه               تاخواب  زمستانه ازروز و شب تا جفت     تاهرچه که قرآن گفت با نظم  شده برپا          نظم است درآن     پیدا    نظم  است   درونمایه         نظم است چنان آیه ازکلبۀ  درساحل                   تا زندگیِ کامل از کشتی  وطوفان ها           درگیری انسانها ازخواب و خور دنیا         تاظلمت در شب ها از جنگ  به  اندیشه        تا شغل و ه